Jak zacząć żyć, gdy dotknęło się piekła? Kantemir Bałagow w swoim drugim filmie, którym potwierdza, że jest jednym z najciekawszych młodych twórców rosyjskich, przenosi nas do zniszczonego Leningradu tuż po drugiej wojnie światowej. W jednym z tamtejszych szpitali pracuje Ija zwana Tyczką – nieśmiała pielęgniarka, która popada w stany dziwnego otępienia. Gdy z frontu wróci jej przyjaciółka – energiczna Masza – obie dziewczyny wkrótce połączy nowa tragedia. Wojna u Bałagowa ma twarz kobiety – wyczerpanej, zdesperowanej towarzyszki, która w ojczyźnie nie zawsze była witana z honorami. Niejednoznaczna relacja bohaterek, lawirująca między pragnieniem miłości, manipulacją a okrucieństwem, pozwala reżyserowi Bliskości pokazać życie z wojenną traumą, bagażem doświadczeń, których nie da się udźwignąć. Utrzymana w przytłumionej palecie barw Wysoka dziewczyna to kino duszne jak radzieckie komunałki, rozdygotane od tłumionych emocji, a jednocześnie wnikliwe i niebojące się ryzyka. Za tę przenikliwą wizję młody Rosjanin otrzymał na ostatnim festiwalu w Cannes dwie nagrody w sekcji Inne Spojrzenie.