August i Louis Lumière’owie uchodzą za ojców chrzestnych kina, mimo że za jego akuszerów można także uznać parę innych postaci (np. Polaka Kazimierza Prószyńskiego). Francuzi uczynili jednak kino sztuką egalitarną, która dociera do szerokiego odbiorcy (a np. obraz zarejestrowany przez kinetoskop Thomasa Edisona mogła oglądać w tym samym czasie tylko jedna osoba).

W filmowej kompilacji Lumière’ów znalazły się ich najważniejsze dzieła: od „Wyjścia robotników z fabryki” (ich pierwszy film pokazany na publicznym pokazie) do „Polewacza polanego” (ich pierwsza fabuła). Lumière’owie rejestrowali na taśmie przede wszystkich drobne zdarzenia codzienności: wjazd pociągu na stację, rozbiórkę domu, ruch uliczny, połów ryb, grę w karty, dziecięce zabawy. A bohaterami owych rejestracji czynili często siebie lub swoich najbliższych.